Πυθαγόρειος

Εισερχόμενος κάποιος στην ατραπό της αυτογνωσίας, από τις πρώτες διαπιστώσεις τις οποίες καλείται να συνειδητοποιήσει, είναι ότι οι πραγματικές αιτίες των συναισθηματικών του κινητοποιήσεων είναι εντός του και ότι τα γεγονότα είναι απλά οι αφορμές. 
Κατόπιν καλείται να δραστηριοποιηθεί ώστε να ξεκαθαρίσει, να ξεχωρίσει, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις από τις εξωτερικές αφορμές. 
Πρόκειται για μία πολύ δύσκολη και πολύ επώδυνη διαδικασία. Όταν όμως φτάσει στο σημείο να διαχωρίζει τις αιτίες από τις αφορμές, τότε το ενήλικο κομμάτι του θα κυριαρχήσει στη ζωή του. 
Στην συνέχεια θα κληθεί να περάσει ένα ακόμη δυσκολότερο στάδιο. Τον άνευ εξωτερικής αφορμής πόνο. 
Εδώ ο πόνος είναι υπαρκτός, όμως ανεξήγητος, γιατί δεν μπορεί να αναγνωρίσει ούτε φαινομενική αφορμή. 
Ίσως εάν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και ψάξει βαθιά μέσα του, να ανακαλύψει ότι η πραγματική αιτία αυτού του πόνου, είναι η ματαίωση της αρχέγονης Αγάπης του. 
Σε αυτήν την τόσο πολύ δύσκολη φάση της αυτογνωσίας, μόνο η εσωτερική πορεία μπορεί να βοηθήσει. 
Μας προσφέρει σκοπό, όραμα και πραγματική αποστολή. 
Εργαλείο για τους Πυθαγόρειους είναι η αρετή της ανιδιοτελούς φιλανθρωπίας. 
Είναι η αρετή μέσω της οποίας προσφέρουν Αγάπη, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. 
Οπότε δύνανται να προσφέρουν Αγάπη, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος αυτή να ματαιωθεί.
​